Gegroet iedereen!
Deze blog gaat voornamelijk over zaken die me ergeren. Vandaar dat ik het meestal heb over mijn ochtendhumeur en algemeen slaaptekort tijdens de week. Deze keer wil ik het eens over een andere boeg gooien, omdat ik me gisteren mateloos geërgerd heb aan iets : de dominantie van het Engelse voetbal in Europese wedstrijden... Dit heeft in de verste verte niks (maar toch eigenlijk wel een beetje heel veel) te maken met de Champions League-uitschakeling van mijn favoriete club na STVV, Juventus. Daarom zal mijn eerste blog omtrent dat onderwerp gewoon een beschrijving zijn van wat ik persoonlijk ervaren heb toen ik de wedstrijd gisteren bekeek in café Victory te Sint-Truiden...
Juventus-Chelsea. De heenwedstrijd eindigde in een 1-0 overwinning voor de Engelse ploeg, dus moesten de Italianen met 2 doelpunten verschil winnen (vreselijk idiote uitgescoorde doelpunten-regel!!!!)om door te stoten, of ten minste een 1-0 overwinning behalen om verlengingen af te dwingen. En het begon alvast mooi : na een prachtig opgezette aanval scoort Iaquinta de 1-0. Ik weet met mijn vreugde geen blijf, de onklopbaar gewaande defensie van Chelsea gevloerd na amper een kwartier spelen!!! Verder gebeurt er absoluut niets in de eerste helft, beide teams lijken vrede te nemen met een 1-0 ruststand. Tot op slag van rust die van Chelsea ineens wakker schieten en gelijk maken. Voila, ik weet dan al dat mijn Champions League er voor dit seizoen op zit. Als de Italianen dan ook nog eens een volkomen onterechte rode kaart moeten incasseren voor hun beste verdediger Chiellini (die er wel stevig invloog, maar duidelijk de bal speelde), is mijn hoop al helemaal gaan varen. Na een belachelijk domme handsbal van "keeper" Ballack (een kaart zou hier ook wel op zijn plaats zijn, doch de scheidsrechter dacht er andermaal anders over) scoort Del Piero de 2-1 nog wel vanop de stip, maar met 10 tegen 11 kan een dapper Juve de beslissing niet meer forceren. En als Drogba even later handig gebruik maakt van de ontstane ruimte en de 2-2 scoort, zak ik zuchtend neer in mijn stoel en drink ik een stevige slok van mijn Jupiler Tauro. Mijn jongens hebben er alles voor gedaan, maar het mocht niet baten, uitgeschakeld...
En dan kom ik tot de volgende conclusie : het wordt alweer een saaie Champions League waarin Chelsea, Liverpool en Manchester United (eventueel aangevuld met Barcelona) gaan uitmaken wie er de beker met de grote oren in de lucht mag steken... Hoe is het zover kunnen komen? Waarom domineert de Engelse top het Europese voetbaltoneel (Liverpool klopte Real Madrid gisteren met een hallucinante 4-0!!!)op zo'n manier dat het quasi voorspelbaar wordt?
Het antwoord op deze vraag lees je in mijn volgende blog!
Als afscheid van mijn favoriete CL-team, hier even nog een leuk filmpje van de sfeer vóór de onfortuinlijke match van gisteren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten