Ziehier het langverwachte vervolg van mijn dag!!!

Als (en ik zeg ALS) ik die tocht van mijn huis tot aan het station overleef, wachten mij alweer enkele nieuwe uitdagingen aan, in, over, onder en naast het station van Sint-Truiden.

Treinen, wat kan je er allemaal over kwijt?? Nou, één zaak is zeker, ze zijn zelden op tijd!!! (wauw, een rijmpje!!!) Behalve als ik net een ietsjepietsje te laat ben natuurlijk, dan kan je er donder op zeggen dat dat metalen gevaarte EXACT op het uur van vertrek het hazenpad kiest. Maar overal het algemeen zijn ze zo'n 5 minuten later dan gepland, en wat doet een rokende mens dan?? Juist ja, roken! Met verkleumde handen probeer ik zo goed en zo kwaad als het kan de toxische lucht naar binnen te zuigen, wetende dat zo gauw ik min of meer van het staafje aan het genieten ben (die eerste trekken smaken nu eenmaal naar bedorven rioolwater), meneer de trein al om de hoek komt gepuft. De helft van de zo al dure kankerstok kan ik dan al tegen het asfalt keilen.

Maar het kan ook nog erger... Volgend verhaal zal u doen sidderen en beven en dateert van in die langvervlogen tijd dat Standard werd geloofd omwille van zijn mooie resultaten in Europa! Gelukkig herinner ik het mij nog alsof het maar een week of 3 geleden is...

Na een lichte overslaping wegens dodelijke vermoeidheid na een week hard werken (het was dinsdag) arriveerde ik zo'n 5 minuten te vroeg aan het station. De eerste lessen van de dag (Frans) had ik al gemist, dus wou ik zeker op tijd zijn voor Nederlands. Maar eenmaal op het perron vertelde de uiterst vriendelijke conducteur mij dat de trein vertraging had voor onbepaalde duur! Onbepaalde duur???? En al mijn sigaretten op!!!!! Ramp, oh, ramp, maar de "onbepaalde" duur stemde mij enigzins tevreden. Immers, onbepaalde duur betekent in NMBS-taal waarschijnlijk minstens 10 minuten te laat, dus ik repte mij richting krantenkiosk. Na de aankoop van een heerlijk pakje Marlboro's begaf ik mij terug naar het perron alwaar mij een onaangename verrassing wachtte...

Zo beste lezers, om dit spul hier eens wat interactiever te maken heb ik een vraagje voor jullie!! Namelijk, wat gebeurde er toen ik terug op het perron arriveerde????

a) ik zag een oude vriend terug en samen vertrokken we op vakantie naar Blankenberge
b) de trein was al vertrokken, dus nam ik de bus
c) de trein was al vertrokken, dus ik wachtte op de volgende, en arriveerde pas tegen de middag
d) ik zag een oude vijand terug en samen vertrokken we op bezinningsweekend naar Blankenberge
e) de trein was al vertrokken, dus ik nam de eerstvolgende richting Leuven om aldaar mij te pletter te amuseren op één of ander obscuur kotfeestje
f) ik begon keihard te wenen tot een vriendelijke man mij meepikte en naar Hasselt bracht

De ochtendstond heeft str... in zijn k...

Een gemiddelde weekdag...



De les begint meestal om half 9. Dit betekent dat ik ten allerlaatste om 10 over 7 moet opstaan om op tijd op de Xios Hogeschool in Hasselt te arriveren. Mensen die nu even de wenkbrauwen fronsen en denken"nou, zo vreselijk vroeg is dat nu ook weer niet", moeten dit even in het achterhoofd houden : exact een jaar geleden zat ik nog op kot in Leuven en stond ik gemiddeld op om 14 u 30. Het zevende uur na middernacht kende ik enkel nog van vage verhaaltjes uit het secundair onderwijs en van uit de hand gelopen braspartijen in 's lands oudste studentenstad.

Het is dus allesbehalve een sinecure om mij op zulk een onchristelijk uur uit bed te slepen... Die onchristelijke uren worden dan ook vaak begeleid met onchristelijke uitspraken, die voor mij eerder een therapeutische, dan louter een recreatieve functie hebben. Na een stevige scheldpartij of 5 slaag ik er dan meestal wel in om de badkamer binnen te strompelen, en aangezien ik geen vrouw of metrosexuele pussy ben, strompel ik daar ook snel weer buiten. Rond half 8 eet ik dan wegens tijdgebrek een kom Frosties met melk (goed voor een korte energieboost, slecht voor het vullen van de maag), en maak ik mij klaar voor één van de moeilijkste momenten van de dag : een tocht aan een moordend tempo door de Siberische kou van Vochtig Haspengouw...
En waar leidt deze helletocht heel toepasselijk heen?? Juist ja, de HEL, in de volksmond beter gekend als "het station van Sint-Truiden"...

Welke vreselijke feiten maken het station van een doodgewone provincieplaats in het Zuid-Westen van Limburg dan tot een echte hel?

Om een antwoord te kennen op die vraag zal je mijn volgende blog moeten lezen, anders worden mijn blogs namelijk veel te lang! Dit is natuurlijk ook een mooie truc van mezelf om jullie aan het scherm gekluisterd te houden, wachtend op en smekend om een volgende aflevering van mijn dagdagelijkse escapades. Al moet ik bekennen dat ik die truc heb afgekeken van een in de VS bewierookte (maar in eigen land zwaar onderschatte)prachtsoap : Vennebos!

http://www.youtube.com/watch?v=ISYpXduqe2o

Een kleine kennismaking

Dag beste internetvrienden!

Mijn naam is Rolf Beckers en ik ben een doodgewone jongen uit Sint-Truiden, toch wel de absolute parel van Zuid-West Limburg... (Mijn excuses aan de inwoners van de gemeenten Nieuwerkerken, Gingelom, Heers en Borgloon, maar komaan hè, stiekem weten jullie ook wel dat jullie geen schijn van kans maken op zo'n roemrijke titel!)
Net zoals vele anderen op deze aardbol ben ik verplicht om elke dag op één of ander vreselijk tijdstip mijn welverdiende nachtrust bruusk te onderbreken en mij door weer en wind naar het station te begeven. Eens deze hindernis overwonnen, wacht mij meestal een dag vol sleur, gekruid met volgende elementen :

-vervelende mensen op trein en bus
-saaie lessen waarbij aanwezigheid verplicht is
-het puur uit verveling roken van onsmakelijke goedkope sigaretten in embarmelijke weersomstandigheden
-thuiskomen om dan te beseffen dat er nog een hele hoop werk ligt te wachten
-gaan slapen om dan te beseffen dat ook deze nachtrust weer bijzonder kort zal zijn

Een dergelijk leven zorgt natuurlijk voor de nodige frustraties, en die frustraties zorgen er dan weer voor dat al mijn dagen eveneens gekruid zijn met een ontieglijk groot aantal vloek- en scheldpartijen. En ja, politiek correcte tongen zullen nu wel beweren dat er in Afrika kinderen zijn die geen eten hebben, terwijl ik me hier druk zit te maken om pietluttigheden. Maar aangezien het die kinderen vermoedelijk worst zal wezen met welke belachelijke problemen de decadente westerse jeugd te kampen heeft, is zo'n opmerking totaal naast de kwestie! Ik richt me dan ook niet op Afrikaanse kinderen of politiek correcte zeikerds... Ik richt me op iedereen die min of meer met dezelfde problemen kampt als ik, en een hart onder de riem goed kan gebruiken!

Om dit alles nog eens extra in de verf te zetten, voeg ik hier een link naar een filmpje toe dat niets met het onderwerp van mijn blog heeft te maken, maar wel aantoont dat er mensen zijn in de wereld die veel dieper in de shit zitten dan ikzelf, ook al is dat hun eigen domme schuld! Lachen!!!

http://www.youtube.com/watch?v=z600WL0j1ck